Ellen
Het leven is er om te vieren.
Al wat schoon is, al wat groeit en bloeit.
Maar ook wat pijn doet, een leven dat geleefd is geweest mág gevierd worden.
Want het hoort er bij.
En samen vieren, daar wil ik jullie bij helpen.
Ik ben Ellen.
Liefhebber van goeie koffie.
Of een fris glas (la vie en) rosé.
Moederkloek.
Nog niet zo lang geleden 40 geworden. In de fleur!
En ‘olsan deure doen’, want stilzitten is niets voor mij.
Altijd bezig, met woord, met vertellen. Als juf Woord aan de academie en leerkracht Nederlands (en Engels) in een middelbare school zit taal in mijn ziel verweven. Ik proef, smaak en verfijn tot het goed klinkt.
West-Vlaming. Dat ook.
Het zit in mijn genen.
Volle bak. Ik smijt mij (beloofd!) en ik luister en schrijf en vertel met heel veel goesting.
When life gives you lemons...
Het is een zin waar ik aan vasthoud.
In de zomer van 2023 stierf mijn man, heel onverwacht. En werd ik weduwe.
De grond onder mijn en onze voeten verdween.
Niet dat we de gebruikelijke ‘klappen van de zweep’ niet hadden gekend… Eén van onze kinderen draagt een stevige rugzak, die we samen droegen en dragen. Zij leerde ons dankbaar te zijn voor wat wél is. En met liefde – heel veel liefde – en tonnen veerkracht stevig in onze schoenen te staan en blijven staan.
Dus stonden we, vorige zomer, sneller dan verwacht weer recht.
(Al moet ik bekennen dat rouw nog steeds in golven komt en gaat – en dat is goed zo. Dat mag. Dat maakt mij nu juist écht ‘Ellen’.)
Op je 38ste weduwe worden…
Dan lijkt níets nog vanzelfsprekend en ga je alles op de weegschaal van het leven leggen.
In se leek het o zo simpel: schrijven en vertellen.
Dàt is wat ik het liefste doe.
Als alles zo wankel en fragiel is, waarom nog wachten met dromen najagen?
Wat wil ík nog doen met mijn leven? Waar wil ik mij in smíjten…?
Het idee begon te groeien, maar had nog wat grond nodig…
Zomer 2024 was het zover: mijn eerste eigen ceremonie, voorzichtig aftasten of dit iets zou worden. Maar nog vóór ik deze ceremonie voltrokken had, lag al een tweede aanvraag op tafel voor eind december 2024.
En ergens tussen die twee ceremonieën in hield ik Vertellenmenten boven de doopvont.
Met heel veel goesting en een hart vol passie spring ik in dit nieuwe avontuur.